De doelpunten vallen als veertjes van een loskopende kip naar beneden. Dat tot nu toe het merendeel in ons eigen doel valt is daarbij een niet eens hinderlijk detail. Er zit progressie in, en daar gaat het om.
Na de eclatante zege, een week eerder bij het altijd lastige Gemert (6-12), kwamen afgelopen zaterdag de mannen van Brandevoort JO10-3 naar het zonovergoten Erp toe. Het werd een spektakel waar nog lang over zou worden nagebabbeld. De Erpenaren begonnen namelijk wat minder scherp aan de wedstrijd dan zou moeten. Het duurde niet lang of de gasten, aangevuurd door een paar zeer geconcentreerde coaches, walsten over de blauw-witten formatie heen.
Nu moet wel gezegd dat onze doelpogingen, die er wel degelijk in overvloed waren, vaak strandden op een gebogen been, de binnenkant van een paal of knar van een nietsvermoedend keepertje. Het zat warempel niet echt mee wat dat betreft. Aan de andere kant van het veld vielen de balletjes er juist wél telkens erg soepel in. Mislukte schoten kregen plotseling vaart door de dauw op het knisperende gras en halve voorzetten caramboleerden tot zes keer toe via uitgestoken flipperkasttengels tergend langzaam tegen het netje aan. Om een lang verhaal kort te maken: we stonden ineens met 2-8 achter.
Toen kwam echter de juiste overlevingsdrang naar boven. De Erpenaren schakelden het welbekende tandje bij, of eigenlijk drukte men op Verstappeniaanse wijze het gaspedaal zo ver in dat de gasten minutenlang compleet werden weggeblazen. Enkele moeders achter het doel, toch heel wat gewend, bleven flabbergasted voor zich uitstaren toen ‘hun jongens’ als een tornado over het voorste gedeelte van veld 3 raasden. ,,Niet normaal”, stamelde er eentje. ,,Dit is uniek.”
Toen de kruitdampen waren opgetrokken stond het ineens 7-10, een perfecte inhaalrace leek in de maak. Echter….zoals altijd kwam ook aan dit gejakker weer een end. De benzine bleek op, niets aan te doen. De eindstand werd daardoor vastgelegd op 8-13 maar eigenlijk leverde deze prachtige, serene en zonnige ochtend in het pittoresk gelegen Erp slechts één grote winnares op: de verzamelde moeders langs het veld.
Daan, Niek, Siebe, Ben, Wout, Luuk, Jesse, Finn en Fes bedankt!
