Zo mooi om te zien: een trainingsveld dat helemaal door meiden in beslag wordt genomen. Met de kleinste die nog leren hoe het is om tegen een bal te trappen. En de grotere die tegenwoordig al niet meer eens juichen bij een panna of als ze een bal onhoudbaar hard in de kruising jagen.
Dat ze in twee jaar tijd zo veel stappen hebben gezet, zowel technisch als in spelplezier, bleek zaterdag. In de bekerwedstrijd van MO17 tegen Boekel Sport. De meiden van Boekel kwamen er niet aan te pas. Het was Erp dat de wedstrijd dicteerde. En niet meer door blind lange ballen vooruit te schoppen, maar met mooi samenspel. Met opbouwen van achteruit, te beginnen bij de eigen keeper. En met druk zetten vooruit als de tegenstander in balbezit is.
Mooi om te zien dat ze risico’s nemen. Lekker doen ook! Ook achterin. Want fouten maken mag. We hebben steekballetjes tussendoor gezien, lange passes, een keeper die zich voor de bal werpt, razendsnelle counters, heerlijke dribbels en prachtig uitgespeelde goals, ook van achterhoedespelers. Mooi team. Met meiden die plezier hebben op het veld, met elkaar én in het spelletje, en die zo heerlijk positief naar elkaar toe zijn.
Wie had twee jaar geleden gedacht, toen sommige meiden nog moesten ontdekken of ze de bal liever met links of rechts schoten, dat ze nu door zouden gaan in de beker! De winst was dik verdiend ook nog eens, maar was niet eens het belangrijkste. Het mooiste was misschien wel de opmerking na de wedstrijd van een van de meiden naar haar vader toe: ‘Pap, het was ook gewoon weer écht leuk op het veld!’
