Voetballen. Het betekende alles voor hem in Eritrea, waar Samuel vandaan komt. En blijkbaar had hij talent ook. Want nadat hij jaren in het schoolteam had gespeeld, werd hij geselecteerd voor een team van zijn gemeente. De kleine, tengere Samuel als behendige voorhoedespeler.
Tot zijn zeventiende ging hij naar school. Tot zijn zeventiende speelde hij voetbal. Totdat hij in dienst moest in het dictatoriale land waar wij hier zo weinig vanaf weten; in het Noord-Korea van Afrika, zoals het land onlangs in een documentaire werd bestempeld. In het land waar je niet baas bent over je eigen toekomst, maar waar jouw toekomst door de overheid voor jou wordt bepaald.
Die toekomst van Samuel lag in het leger, zo was voor Samuel beslist. Niet voor één jaar. Nee, voor de rest van zijn leven. Zoals dat lot ook zijn vader had getroffen. Het moet een klap in het gezicht zijn geweest voor de jongen die altijd vrolijk en positief in het leven stond. Weg toekomst. Weg dromen. Weg leven. En dus besloot hij te vluchten. Via Soedan, Libië en Italië kwam hij in 2014 in Nederland aan.
“Als ik nu weer terug zou gaan naar Eritrea?”, zegt hij. “Dat kan niet. Dan zou ik meteen worden opgepakt en in de gevangenis worden gegooid. Mijn ouders heb ik nooit meer gezien. Zij snappen mij. Ook mijn vader heeft wel eens geprobeerd om weg te gaan, maar dat is niet gelukt. Af en toe spreek ik ze nog, via de telefoon. Ja, dat is fijn.”
Klap in het gezicht
In Nederland woonde hij in verschillende asielzoekerscentra, waarvan de langste tijd – zo’n anderhalf jaar – in Overloon. Ook daar voetbalde hij. Ook daar in een soort van selectieteam, met Syriërs vooral, tegen teams uit de regio. Uit Venray, Stevensbeek, enz. Samuel was er gelukkig. Hier, in ons land, lag zijn toekomst. Hier wilde hij een nieuw leven opbouwen.
Op 10 oktober verhuisde hij naar Erp, naar Klein Dorsent, waar hij al snel informeerde of hij er kon voetballen. In februari 2016, op een dinsdag, had hij er zijn eerste training, bij RKVV Erp. Met een beetje pijn aan de rechterknie, herinnert hij zich. Donderdag volgde de tweede training. Met meer pijn nu. Het zou de laatste keer zijn geweest dat hij voetbalde: op 18 maart vertelde de arts hem dat hij kanker had in zijn knie. Het was een klap in zijn gezicht.
Er volgde een jaar met operaties en zware chemokuren. Samuel sloeg zich er doorheen. Met steun van de mensen om hem heen, zag Marion van Hek, die hem als taalcoach van Vluchtelingenwerk begeleidde. “Zo mooi om te zien.
Hij was nooit alleen thuis. Uit heel het land kwamen mensen om hem te helpen met koken, poetsen, enz. En kon hij ’s nachts niet alleen zijn, dan bleef er iemand slapen. In ons land rekenen we alleen onze naasten tot onze familie. In Eritrea ligt dat anders. Iedereen die je daar dierbaar is, rekenen ze tot je familie. En voor die familie staan ze altijd en onvoorwaardelijk klaar.”
‘Ik wilde slagen voor mijn inburgering’
Samuel genas. Al wist hij dat hij nooit meer zou kunnen voetballen: zijn knie was inmiddels vervangen door een kunstknie. Hij kon er mee leven. Moest er mee leven. Toch was zijn gifbeker nog niet leeg: bij een controle bleek dat de kanker zich nu in zijn long had genesteld. En weer ging hij de spreekwoordelijke molen in, waarbij zijn linkerlong werd weggehaald.
“Ik ben al die tijd zo veel mogelijk blijven leren”, vertelt hij. “Ik wilde slagen voor mijn inburgering. Vorige week heb ik toevallig mijn laatste examens gehad. Voor drie onderdelen ben ik geslaagd, voor de andere twee onderdelen – schrijven en lezen – krijg ik de uitslag over drie maanden. Ja, ik denk wel dat ik ook die gehaald heb. Maar is wel spannend ja …”
Toch is die uitslag even van mindere zorg. Op 25 april gaat hij door de scan. De kanker is namelijk weer terug gekomen in zijn lijf. Nu in zijn andere long. Op 2 mei krijgt hij daar de uitslag van. En Samuel is een slimme jongen. Hij beseft maar al te goed dat die uitslag maar beter gunstig kan zijn …
Boven op de foto: Erp JO13-3 met Samuel, Marcel v Boxtel en Willy Nabuurs.
Rechts op de foto: Samuel en Marion v Hek.
Door: Jeroen Vissers
Bron: Erpse Krant
